Persian Poetry Compilation: مجموعه اشعار: فردوسی اقبال خلیلی مولانا سعدی نظامی حیدری بیدل
Click the CC button for English subtitles
Farsi Poetry Collection:
0:00 to 0:29 [Introduction]
0:30 to 3:27 [Abul-Qâsem Ferdowsi - به نام خداوند - فردوسی]
3:28 to 7:12 [Alama Iqbal - از خواب گران خیز - علامہ اقبال]
7:13 to 12:28 [Khalilullah Khalili - عزت و ذلت - خليل الله خليلي]
12:29 to 14:08 [Rumi -شیشه - مولانا جلال الدین بلخی]
14:09 to 17:43 [Saadi Shirazi - ساربان - سعدی]
17:44 to 20:03 [Saadi Shirazi - آدمیت - سعدی]
20:04 to 24:28 [Nizami - مناجات - نظامی گنجوی]
24:29 to 26:48 [Haidari Wujodi - جنگ - حيدرى وجودى]
#farsi #dari #poetry #poem #wisdom #persian
Abul-Qâsem Ferdowsi Tusi (Persian: ابوالقاسم فردوسی توسی; c. 935-1019), or just Ferdowsi (فردوسی ) was a Persian poet and the author of Shahnameh ("Book of Kings"), which is one of the world's longest epic poems created by a single poet, and the national epic of Greater Khorasa. Ferdowsi is celebrated as one of the most influential figures of Persian literature and one of the greatest in the history of literature.
Muhammad Iqbal (Urdu: محمد اقبال; 9 November 1877 - 21 April 1938) was a South Asian Muslim writer, philosopher, and politician, whose poetry in the Urdu language is thought by many to be among the greatest of the twentieth century, and whose vision of a cultural and political ideal for the Muslims of British-ruled India was to animate the impulse for Pakistan. He is commonly referred to by the honorific Allama (from Persian علامه ʻallāma, "very knowing, most learned".)
Ustad Khalilullah Khalili (1907 - 1987; Persian: خلیلالله خلیلی - Ḫalīlallāḥ Ḫalīlī; alternative spellings: Khalilollah, Khalil Ullah) was Afghanistan's foremost 20th century poet as well as a noted historian, university professor, diplomat and royal confidant. He was the last of the great classical Persian poets and among the first to introduce modern Persian poetry and Nimai style to Afghanistan. He had also expertise in Khorasani style and was a follower of Farrukhi Sistani. Khalili was born in Kabul Province. His works have been praised by renowned Iranian literary figures and intellectuals. Many see him as the greatest contemporary poet of the Persian language in Afghanistan.
Jalāl ad-Dīn Mohammad Rūmī (Persian: جلالالدین محمد رومی), also known as Jalāl ad-Dīn Mohammad Balkhī (جلالالدین محمد بلخى), Mevlânâ/Mowlānā (مولانا, "our master"), Mevlevî/Mawlawī (مولوی, "my master"), and more popularly simply as Rumi (30 September 1207 - 17 December 1273), was a 13th-century Persian poet, Hanafi faqih, Islamic scholar, Maturidi theologian, and Sufi mystic originally from Balk Afghanistan. Rumi's influence transcends national borders and ethnic divisions: Afghans, Iranians, Tajiks, Turks, Greeks, Pashtuns, other Central Asian Muslims, and the Muslims of the Indian subcontinent have greatly appreciated his spiritual legacy for the past seven centuries. His poems have been widely translated into many of the world's languages and transposed into various formats.
Abū-Muhammad Muslih al-Dīn bin Abdallāh Shīrāzī (Persian: ابومحمّد مصلحالدین بن عبدالله شیرازی), better known by his pen name Saadi (/ˈsɑːdi/;[3] Persian: سعدی, romanized: Also known as Sadi of Shiraz (سعدی شیرازی, Saʿdī Shīrāzī; born 1210; died 1291 or 1292), was a major Persian poet and prose writer of the medieval period. He is recognized for the quality of his writings and for the depth of his social and moral thoughts. Saadi is widely recognized as one of the greatest poets of the classical literary tradition, earning him the nickname "The Master of Speech" or "The Wordsmith" (استاد سخن ostâd-e sokhan) or simply "Master" (استاد ostâd) among Persian scholars. He has been quoted in the Western traditions as well. Bustan has been ranked as one of the 100 greatest books of all time by The Guardian.
Nizami Ganjavi (Persian: نظامی گنجوی, romanized: Niẓāmī Ganjavī, lit. 'Niẓāmī of Ganja') (c. 1141-1209), Nizami Ganje'i, Nizami, or Nezāmi, whose formal name was Jamal ad-Dīn Abū Muḥammad Ilyās ibn-Yūsuf ibn-Zakkī, was a 12th-century Persian Muslim poet. Nezāmi is considered the greatest romantic epic poet in Persian literature, who brought a colloquial and realistic style to the Persian epic. His heritage is widely appreciated and shared by Afghanistan, Azerbaijan, Iran, the Kurdistan region and Tajikistan. He was born of an urban background in Ganja (Seljuq empire, now Azerbaijan) and is believed to have spent his whole life in South Caucasus. According to De Blois, Ganja was a city which at that time had predominantly a Persian population.
Ghulam Haidar (1939 - 10 June 2020), known by his pen name as Haidari Wujodi, was an Afghan poet and scholar who primarily wrote mystical and Sufi poetry in Persian language throughout his life. He wrote numerous books, of which fourteen to fifteen were published. He also used to write columns for domestic newspapers aimed at literature. He was born in Panjshir Province of Afghanistan.
Durud bar mardumi Fors! 🇮🇷🇹🇯🟩⬜⬛🔥🔥🔥🔥🔥
پارسی بزرگ افتخار همه جهان و همه زبان ها جهان است به افتخار شان یک لايک 👍❤️👏🌍🌎🌏
Salomi durud az Tojikiston, ba forszabononi olam.
Assalomu aleikym,az Tojikiston ba tamomi forszabononi olam!🙌🙌🙌
Ва аълайкум ва ссалам
ZINDA BOD MILLATI BUZURGI FARS ,❤️❤️❤️🇭🇺🇮🇷🇦🇫❤️❤️❤️ SALOM BA SHUMO MILLATI BUZURGI MAN FARS AZ TOJIKISTON
😊
فارسی جانی من است یک فرزند تاجیکستان هستم از روسیه 🇹🇯🇮🇷🇦🇫🕋❤️💪
خیلی عالی . سلام و درود از تاجکستان عزیز به همهي فارسی زبانان
The great Persian poet 🇦🇫🇮🇷🇹🇯
💚🤍🖤خراسان
🌹🌹🌹🌹🙏
💙💙💙💙🤗🌹🌹🌹
🇹🇯🇮🇷🇦🇫
از پاکستان اقبال لاھوری را فراموش نکن .
سلام از تاجیکستان به دوستانی ایرانی زنده و سلامت باشید
درود بر شما دوست تاجیک از ایران زمین شما هم زنده و سلامت باشید
این آقای که شعر را دکلمه میکنید افغان هست و لهجه دری بازم زنده باد فارسی زبان های جهان 🇦🇫🇮🇷🇹🇯
@@sheher4683 دوست عزیز تاجیک است افغان هویت تازه است که توسط انگلیس ها ساخته شده اما تاجیک ها هویت قدیمی و پر افتخار دارند
Salom va seposi bepoyan az Tojikiston! ❤️
Salam hamzabane tajike man...dostetan darim hanooz ...
Salom va Durud az viloyati Khatloni Tojikiston bar kuli Forsi zabonhoe olam🇹🇯🇹🇯🇹🇯🇹🇯
زبان و فرهنگ فارسی چقدر غنی است، واقعا اشک هایم جاری شد، چی شعر های زیبا و پر از معنی و صدایی خوش و رسا، تازه شدم، و سبک، ما هم با این شعر زیبای حافظ دل خوش میباشیم که میگوید، یوسف گمگشته باز آید به کنعان غم مخور کلبه ای احزان شود روزی گلستان غم مخور. موفق باشی.
Salom Love from Tajikistan
Farsi, Iran, Afghanistan, Tajikistan long live & united like before.
You can check our page if you are interested in translated Persian poems, Poemsofhafez. Love for Rumî and Hafez!
No, thanks.
@@baharafghanzad5864 Ok, then maybe you need to join the rest of your pashtoon people in Pakistan. But we three can return to our common past.
@@PoemsofHafez Certainly will do so when time permits me . Will be a pleasure.
تشکر
Чонам фидои забони Ширини Модари ☝️🇹🇯🤝🇮🇷✊🏼🤝🇦🇫🤲
SALOM FROM UZBAKISTON !
Salom va durudi bepoyon az Tojikiston ba ahli ilmu farhang!
شهر عشق هست افغانستانم زنده جاویدان شاعران جهان گشا 🇦🇫❤❤❤❤❤🇦🇫🇦🇫🇦🇫🇦🇫🇦🇫🇦🇫🇦🇫🇦🇫🇦🇫🇦🇫🇦🇫🥰🥰🥰🥰🥰☝️☝️☝️👑👑👑👑🤲🤲🤲🤲🤲
افغانستان که شهر نیست که شهر عشق باشد یا نفرت. افغانستان کشوریست، تازه کشور هم نیست. منطقه ایست، و این منطقه، منطقه عشق نیست، منطقه نفرت است. نفرت اقوام گوناگون به یکدیگر. افغانستان یک کشتارگاه است. کشتارگاه انسانها.
Love from Afghanistan 🇦🇫❤️
he is afghan
لسان فارسی لسان بهشت است❤
لسان چی است؟ زبان. مهربورز و به پارسی شیرین سخن بگو.
Arabic is the best, and language of Quran and language of people in paradise not persian or turkich or english
О АЛЛАХ за что ТЫ нас полюбил,что дал нам такой мелодичный,сладкий, звучный и журчаший как ручейка язык и ещё в прибавок таких великих мудрецов,которые своим наследствием покоряли миллиарды людских сердец. Многие мировые цветили изучали этот язык именно ради того что познать их философический смысл.
ای کدام زبان است
@@bestofanime2931 آین زبان تاجیک فارسی است
@@ziu1760 ای خو خط فارسی نیست
хвалить себя не красиво. для тебя твой язык красив, для многих противен.
@@sael52 Противень невеждам и необразованным ,а те кто знакомы с персидской литературой они в восторге от неё.Например кто не любить четверостишие Умари Хаяма
Офарин ман ориёям дустдорам газалро
ТАШАКУРИ ЗИЁД,
Молодцы ребята и молодцы ребята из всех наших ребят и все что они делают в этом году и они не знают что они хотят и хотят их видеть в своей стране и в этом мире все хотят быть счастливы и счастливы и счастливы и счастливы в этом мире и в этом мире мы не можем быть счастливы и счастливы без вас мы не можем жить без вас и 6 не жить
سرافرازی مان در زبان شیرین پارسی مان است، پاینده باد پارسی، پارسی را پاس میداریم. پارسی جان من است، دری پاره تن من است، تاجیکی شناس من است، من از کابل ❤️🇹🇯❤️🖤⚪💚👑
از کابلی و یاز تاجیکستان؟
@@alikhademi5050 معلوم میشود که از کابل.
@@ArianaTajik اوکی فهمیدم از افغانستان هستی
@@user-hv3xg5jo1y با نامی افغانستان منم تو موافق نیستم هم اکنون جایی تو زندگی میکنی افغانستان است. اگه تاجیکستان خاکته برو به همونجا
@@alikhademi5050 مگر تاجک بودن برای خودت مشکل دارد؟
گل نیست ماه نیست دل ماست پارسی ❤🇦🇫❤
Салом ва дуруд ба хамаи форсизабонони дунё,аз ш.Красноярск
Alekum salom az shashri Krasnoyarsk
IRAN is land of poem and science. ایران سرزمین شعر و دانش.
We are proud of our afghans I love our beautiful dari / Farsi language 🇦🇫🇦🇫🇦🇫🇦🇫🇦🇫🇦🇫 keep it up bro
Afghan is just pashtun
@@harash4722 Afghanistan is not a Pashtun country remember that Afghanistan name was Khorasan the land of Tajik lol Afghanistan isn’t a Pashtun country it’s a Pashtun, Tajik, hazara, Uzbek, Turkmen, Baloch , Pashayi, Aimaq, Nuristanis and more ethnics it’s belong to so many ethnics and all ethnics have their own culture Pashtuns and Tajik population are almost the same don’t even try to make it Pashtun country lol
@@harash4722 99% of Afghanistan speaks Farsi even Pashtun they speak Farsi as an 1th or 2th language
Afghan🤣🤣🤣🤣 it is our Khurasan❤ and our Persian poets❤ so its Persian\ Parsi and not Afghani🤮
Not afghan ❌️🇦🇫❌️ Afghans are the enemy of farsi speaking people and khurasan
Respect Form TJK
سپاس همزبان پارسی عزتت پایدار
بسیار سروده های زیبا وناب زنده باد پارسی دری
ستايش سلطان محمود جهان آفرين تا جهان آفريد چنو مرزباني نيامد پديد چو خورشيد بر چرخ بنمود تاج زمين شد به کردار تابنده عاج چه گويم که خورشيد تابان که بود کزو در جهان روشنايي فزود ابوالقاسم آن شاه پيروزبخت نهاد از بر تاج خورشيد تخت زخاور بياراست تا باختر پديد آمد از فر او کان زر مرا اختر خفته بيدار گشت به مغز اندر انديشه بسيار گشت بدانستم آمد زمان سخن کنون نو شود روزگار کهن بر انديشه شهريار زمين بخفتم شبي لب پر از آفرين دل من چو نور اندر آن تيره شب نخفته گشاده دل و بسته لب چنان ديد روشن روانم به خواب که رخشنده شمعي برآمد ز آب همه روي گيتي شب لاژورد از آن شمع گشتي چو ياقوت زرد در و دشت برسان ديبا شدي يکي تخت پيروزه پيدا شدي نشسته برو شهرياري چو ماه يکي تاج بر سر به جاي کلاه رده بر کشيده سپاهش دو ميل به دست چپش هفتصد ژنده پيل يکي پاک دستور پيشش به پاي بداد و بدين شاه را رهنماي مرا خيره گشتي سر از فر شاه وزان ژنده پيلان و چندان سپاه چو آن چهره خسروي ديدمي ازان نامداران بپرسيدمي که اين چرخ و ماهست يا تاج و گاه ستارست پيش اندرش يا سپاه يکي گفت کاين شاه روم است و هند ز قنوج تا پيش درياي سند به ايران و توران ورا بنده اند به راي و به فرمان او زنده اند بياراست روي زمين را به داد بپردخت ازان تاج بر سر نهاد جهاندار محمود شاه بزرگ به آبشخور آرد همي ميش و گرگ ز کشمير تا پيش درياي چين برو شهرياران کنند آفرين چو کودک لب از شير مادر بشست ز گهواره محمود گويد نخست نپيچد کسي سر ز فرمان اوي نيارد گذشتن ز پيمان اوي تو نيز آفرين کن که گوينده اي بدو نام جاويد جوينده اي چو بيدار گشتم بجستم ز جاي چه مايه شب تيره بودم به پاي بر آن شهريار آفرين خواندم نبودم درم جان برافشاندم به دل گفتم اين خواب را پاسخ است که آواز او بر جهان فرخ است برآن آفرين کو کند آفرين بر آن بخت بيدار و فرخ زمين ز فرش جهان شد چو باغ بهار هوا پر ز ابر و زمين پرنگار از ابر اندرآمد به هنگام نم جهان شد به کردار باغ ارم به ايران همه خوبي از داد اوست کجا هست مردم همه ياد اوست به بزم اندرون آسمان سخاست به رزم اندرون تيز چنگ اژدهاست به تن ژنده پيل و به جان جبرئيل به کف ابر بهمن به دل رود نيل سر بخت بدخواه با خشم اوي چو دينار خوارست بر چشم اوي نه کند آوري گيرد از باج و گنج نه دل تيره دارد ز رزم و ز رنج هر آنکس که دارد ز پروردگان از آزاد و از نيکدل بردگان شهنشاه را سربه سر دوستوار به فرمان ببسته کمر استوار نخستين برادرش کهتر به سال که در مردمي کس ندارد همال ز گيتي پرستنده فر و نصر زيد شاد در سايه شاه عصر کسي کش پدر ناصرالدين بود سر تخت او تاج پروين بود و ديگر دلاور سپهدار طوس که در جنگ بر شير دارد فسوس ببخشد درم هر چه يابد ز دهر همي آفرين يابد از دهر بهر به يزدان بود خلق را رهنماي سر شاه خواهد که باشد به جاي جهان بي سر و تاج خسرو مباد هميشه بماناد جاويد و شاد هميشه تن آباد با تاج و تخت ز درد و غم آزاد و پيروز بخت کنون بازگردم به آغاز کار سوي نامه نامور شهريار
@Panturks are Donkeys🐴 داداش شکل قیافه ات خیلی ریز افتاده دندانهایت قابل شمارش نیست گرچه از قدیم گفته اند دندان چهار پای پیشکشی را نمی شمارند ولی کنجکاو شدم تا چند ساله بودنت را بدانم
@Panturks are Donkeys🐴خویدوده در دین زرتشتی: ازدواج با محارم یا همخوابگی با محارم؟ رضا مرادی غیاث آبادی چهارشنبه ۸ آذر ۱۳۹۱ در متون پهلوی و متون فقهی دین زرتشتی اصطلاحی به نام «خویدوده» دیده میشود که اغلب دانشمندان و پژوهشگران دین زرتشتی و مترجمان پهلوی آنرا به معنای «ازدواج با محارم/ ازدواج با نزدیکان» گرفتهاند. در باره خویدوده از جمله در کتابهای زرتشتی «روایت پهلوی»، «مینوی خرد»، «روایت آذرفرنبغ فرخزادان»، «ارداویرافنامه»، «دینکرد»، «دادستان دینی»، «روایات داراب هرمزد» و «زادسپرم» سخن رفته است. به موجب این متون، خویدوده پدر و دختر، خویدوه مادر و پسر، و خویدوده برادر و خواهر از شایستهترین و مهمترین دستورات دینی زرتشتی و بزرگترین ثوابها است که اجرای آن موجب رسیدن سریعتر به بهشت، و اختلال در اجرای آن جزو بزرگترین گناهان دانسته میشده است (مینوی خرد، بخش ۳۵ و ۳۶؛ روایت پهلوی، فصل هشتم). آذرفرنبغ (موبد بزرگ زرتشتی) در فصل هشتادم از کتاب سوم دینکرد، خویدوده را سنتی برگرفته از آمیزش اهورامزدا با دخترش سپندارمذ میداند که مشی و مشیانه (نخستین آدمیان و نخستین برادر و خواهر) آنرا ادامه دادند تا به نسل همه مردمان گیتی برسد. او هرگونه آمیزش به غیر از روش خویدوده را با آمیزش گرگ و سگ، و آمیزش اسب و خر مقایسه میکند که محصول جفتگیری آنها از نظر نژادی پست و فرومایه خواهد شد. این نکتهای است که مورد توجه و تأکید زادسپرم (پیشوای بزرگ زرتشتیان) نیز قرار گرفته و در بخش بیست و ششم کتاب گزیدههای زادسپرم، خویدوده را موجب تولید نسل پاک دانسته است. آذرفرنبغ هر کس را که با خویدوده مخالفت ورزد و آنرا سبک بشمارد، از تبار دیوان و دشمنان مردم میداند. (همچنین بنگرید به: «آیین مزدک به روایت دینکرد: تنها متن بازمانده از گفتگوی مزدکیان با روحانیت زرتشتی»). او همچنین در پاسخ به مخالفان خویدوده و برای توجیه و تبلیغ دینی و ذکر محاسن آن، یادآور شده است که آیا بهتر نیست اگر زخمی در آلت مادر یا خواهر یا دختر وجود داشته باشد، پدر یا پسر یا برادر آنرا ببینند و بر آن دست برند و مرهم نهند؟ در فصل هشتم از متن «روایت پهلوی» برای تشویق مردم به اجرای خویدوده چنین توجیهی را آوردهاند که اهورامزدا به زرتشت دستور اجرای خویدوده را میدهد و میگوید این کاری است که من با دخترم سپندارمذ انجام دادم و مشی نیز با مشیانه انجام داد. در فصل ۸۶ از متن پهلوی ارداویرافنامه به زنان هشدار داده شده است که چنانچه از خویدوده خودداری کنند و آنرا سبک بشمارند، وارد دوزخ خواهند شد و در آنجا مارهای بزرگی وارد اندام تناسلیاشان خواهد شد و از دهانشان بیرون خواهد آمد. به موجب فتوای بیستم از مجموعه فتاوی موجود در کتاب «روایت آذرفرنبغ فرخزادان» اگر دختر یا خواهر مردی به خویدوده با او رضایت و موافقت نداشته باشند، مرد میتواند از زور استفاده کند و زن را وادار به اینکار کند. چنین تهدیدهایی نشانه آنست که عموم مردم از این دستور دینی رویگردان بودهاند و موبدان میکوشیدهاند تا با نسبت دادن خویدوده به اهورامزدا و زرتشت و بیان تشویق از یکسو و تهدید از سویی دیگر، مردم را وادار به انجام آن کار کنند. نشانه دیگری از رویگردانی مردم این است که در پایان بخش هشتم از کتاب روایت پهلوی، زرتشت به اهورامزدا میگوید: «این کار سخت و دشواری است و چگونه میتوانم خویدوده را در میان مردم رواج دهم؟» و اهورامزدا جواب میدهد: «به چشم من نیز چنین است، اما وقتی کردار نیک باشد، نباید دشوار و سخت باشد. به خویدوده کوشا باش و دیگران را نیز کوشا کن». اما نکتهای که نگارنده قصد دارد آنرا در این گفتار پیش بکشد، اینست که با توجه به برخی شواهد، به نظر میرسد که منظور از خویدوده منحصراً «ازدواج با محارم» نیست و معنای «همخوابگی با محارم» را نیز میدهد. چه به شکل ازدواج باشد و چه به شکل همبستریهای موردی یا مکرر. به این عبارتها که در فصل هشتم کتاب روایت پهلوی آمده است، توجه کنیم و ببینیم آیا این توصیههای دینی مفهوم «ازدواج» را میرساند یا مفهوم «همخوابگی» را: «اگر مردی یک خویدوده با مادر و یکی نیز با دخترش کند، آنکه با مادر بوده، برتر از دختر است». «اگر با دختر و خواهرش خویدوده کرده باشد، آنکه با دختر بوده، برتر از آنست که با خواهر بوده باشد». «اگر پدری با دختر حلالزاده و تنی خودش خویدوده کند، برتر است؛ اما اگر با دختر نامشروع خودش که محصول آمیزش با زن دیگران بوده باشد، خویدوده کند، باز هم ثواب میبرد». «روزی جمشید با خواهرش جمک بخوابید و از ثواب این همخوابگی بسیاری از دیوان بشکستند و بمردند». «اهورامزدا به زرتشت گفت که خویدوده بهترین و برترین کارها است. کسی که یکبار نزدیکی کند، هزار دیو میمیرد؛ اگر دوبار نزدیکی کند، دو هزار دیو میمیرد؛ اگر سه بار نزدیکی کند، سه هزار دیو میمیرد؛ اگر چهار بار نزدیکی کند، مرد و زن رستگار خواهند شد». «پسر به مادر و پدر به دختر و برادر به خواهر باید بگوید که تن خود را برای آمیزش کردن به من بده تا اهورامزدا را خشنود کنیم و جای نیکی در بهشت بیابیم». عبارات بالا و بخصوص انجام چندین باره خویدوده توسط یک شخص بر روی مادر و خواهر و دختر خود، نشان میدهد که منظور از خویدوده در دین بهی زرتشتی «ازدواج با محارم» نیست، بلکه «همخوابگی و آمیزش با محارم» است. آذرفرنبغ پسر فرخزاد، دینکرد، ترجمه فریدون فضیلت، کتاب سوم، جلد یکم، تهران، ۱۳۸۱، صفحه ۱۴۳ تا ۱۵۲. ارداویرافنامه، ترجمه به فرانسه از فیلیپ ژینیو، ترجمه به فارسی از ژاله آموزگار، چاپ دوم، تهران، ۱۳۸۲، صفحه ۹۱. روایت آذرفرنبغ فرخزادان، ترجمه حسن رضائی باغبیدی، تهران، ۱۳۸۴، صفحه ۱۶٫ روایت پهوی، ترجمه مهشید میرفخرایی، تهران، ۱۳۹۰، صفحه ۲۱۹ تا ۲۲۹. زادسپرم، گزیدههای زادسپرم، ترجمه محمدتقی راشد محصل، تهران، ۱۳۶۶، صفحه ۳۷. مینوی خرد، ترجمه احمد تفضلی، ویرایش سوم، تهران، ۱۳۸۰، صفحه ۵۰ تا ۵۲. موضوع: رنجهای بشری کلیدواژهها: دین زرتشتی, زنستیزی و بهرهکشی از زنان, سختگیریهای مذهبی
Великий философ писател мир Перс🇹🇯🇮🇷🇦🇫🤲
❤️salam❤️ from India 🇮🇳 long live iran 🙏such a great country with generous people
You can check our page if you are interested in translated Persian poems, Poemsofhafez. Love for Rumî and Hafez!
This is the voice of an Afghan though.
Lang live Iran and india💕💕💕
@@user-ce4dq2th8k Its long live,
@Sancho 🐈 Panza Ok Shakespeare, I had noticed that error & corrected it without any sarcasm unlike you but mine was a typo anyways. But I do certainly hope that you are not darker than any pots out there. Learn to take life a bet easy genius, ok?
Tashakkur be shomo! 🇹🇯🇮🇷🇦🇫
Salom ba hamai forsi zaboni olam , az shahri Kiropol 🇹🇯👌
DOROD bar shoma hamtabori TAJIK 🇮🇷🇹🇯
زنده بادهمه فارسی زبانی دنیا
شاعران بزرگ، هنر جاودانه اجداد ما در طول سنین ادامه خواهد داد، اریانا ابدی است، مانند همه پسرانش. زندا باشید، مرد از توجیکیستون 🇹🇯❤️🇮🇷❤️🇦🇫
IN SHER NEST IN NIDOE NOLAI MARDUMI FORSIZABONON ASHKAM SHASHQATOR SHUD MO SAMARQANDIYON 💯☝🏿👏👍💐💝👏👍💐💝👍💐💝👏👍💐💝👈🏿
Миллати точку форс доимо пешсафанд. Аз миллати точикам ифтихор дорам. Форс забонон ба пеш...
بسیار تشکر از اشعار ناب شعرای بزرگ زبان فارسی که بازیبای و احساس بیان شد. امید همواره از چنین اشعار مستفید شویم تا خاطرات مشاعره های دوران مکتب ووطن تجدید گردد.
ستايش سلطان محمود جهان آفرين تا جهان آفريد چنو مرزباني نيامد پديد چو خورشيد بر چرخ بنمود تاج زمين شد به کردار تابنده عاج چه گويم که خورشيد تابان که بود کزو در جهان روشنايي فزود ابوالقاسم آن شاه پيروزبخت نهاد از بر تاج خورشيد تخت زخاور بياراست تا باختر پديد آمد از فر او کان زر مرا اختر خفته بيدار گشت به مغز اندر انديشه بسيار گشت بدانستم آمد زمان سخن کنون نو شود روزگار کهن بر انديشه شهريار زمين بخفتم شبي لب پر از آفرين دل من چو نور اندر آن تيره شب نخفته گشاده دل و بسته لب چنان ديد روشن روانم به خواب که رخشنده شمعي برآمد ز آب همه روي گيتي شب لاژورد از آن شمع گشتي چو ياقوت زرد در و دشت برسان ديبا شدي يکي تخت پيروزه پيدا شدي نشسته برو شهرياري چو ماه يکي تاج بر سر به جاي کلاه رده بر کشيده سپاهش دو ميل به دست چپش هفتصد ژنده پيل يکي پاک دستور پيشش به پاي بداد و بدين شاه را رهنماي مرا خيره گشتي سر از فر شاه وزان ژنده پيلان و چندان سپاه چو آن چهره خسروي ديدمي ازان نامداران بپرسيدمي که اين چرخ و ماهست يا تاج و گاه ستارست پيش اندرش يا سپاه يکي گفت کاين شاه روم است و هند ز قنوج تا پيش درياي سند به ايران و توران ورا بنده اند به راي و به فرمان او زنده اند بياراست روي زمين را به داد بپردخت ازان تاج بر سر نهاد جهاندار محمود شاه بزرگ به آبشخور آرد همي ميش و گرگ ز کشمير تا پيش درياي چين برو شهرياران کنند آفرين چو کودک لب از شير مادر بشست ز گهواره محمود گويد نخست نپيچد کسي سر ز فرمان اوي نيارد گذشتن ز پيمان اوي تو نيز آفرين کن که گوينده اي بدو نام جاويد جوينده اي چو بيدار گشتم بجستم ز جاي چه مايه شب تيره بودم به پاي بر آن شهريار آفرين خواندم نبودم درم جان برافشاندم به دل گفتم اين خواب را پاسخ است که آواز او بر جهان فرخ است برآن آفرين کو کند آفرين بر آن بخت بيدار و فرخ زمين ز فرش جهان شد چو باغ بهار هوا پر ز ابر و زمين پرنگار از ابر اندرآمد به هنگام نم جهان شد به کردار باغ ارم به ايران همه خوبي از داد اوست کجا هست مردم همه ياد اوست به بزم اندرون آسمان سخاست به رزم اندرون تيز چنگ اژدهاست به تن ژنده پيل و به جان جبرئيل به کف ابر بهمن به دل رود نيل سر بخت بدخواه با خشم اوي چو دينار خوارست بر چشم اوي نه کند آوري گيرد از باج و گنج نه دل تيره دارد ز رزم و ز رنج هر آنکس که دارد ز پروردگان از آزاد و از نيکدل بردگان شهنشاه را سربه سر دوستوار به فرمان ببسته کمر استوار نخستين برادرش کهتر به سال که در مردمي کس ندارد همال ز گيتي پرستنده فر و نصر زيد شاد در سايه شاه عصر کسي کش پدر ناصرالدين بود سر تخت او تاج پروين بود و ديگر دلاور سپهدار طوس که در جنگ بر شير دارد فسوس ببخشد درم هر چه يابد ز دهر همي آفرين يابد از دهر بهر به يزدان بود خلق را رهنماي سر شاه خواهد که باشد به جاي جهان بي سر و تاج خسرو مباد هميشه بماناد جاويد و شاد هميشه تن آباد با تاج و تخت ز درد و غم آزاد و پيروز بخت کنون بازگردم به آغاز کار سوي نامه نامور شهريار
ستايش سلطان محمود جهان آفرين تا جهان آفريد چنو مرزباني نيامد پديد چو خورشيد بر چرخ بنمود تاج زمين شد به کردار تابنده عاج چه گويم که خورشيد تابان که بود کزو در جهان روشنايي فزود ابوالقاسم آن شاه پيروزبخت نهاد از بر تاج خورشيد تخت زخاور بياراست تا باختر پديد آمد از فر او کان زر مرا اختر خفته بيدار گشت به مغز اندر انديشه بسيار گشت بدانستم آمد زمان سخن کنون نو شود روزگار کهن بر انديشه شهريار زمين بخفتم شبي لب پر از آفرين دل من چو نور اندر آن تيره شب نخفته گشاده دل و بسته لب چنان ديد روشن روانم به خواب که رخشنده شمعي برآمد ز آب همه روي گيتي شب لاژورد از آن شمع گشتي چو ياقوت زرد در و دشت برسان ديبا شدي يکي تخت پيروزه پيدا شدي نشسته برو شهرياري چو ماه يکي تاج بر سر به جاي کلاه رده بر کشيده سپاهش دو ميل به دست چپش هفتصد ژنده پيل يکي پاک دستور پيشش به پاي بداد و بدين شاه را رهنماي مرا خيره گشتي سر از فر شاه وزان ژنده پيلان و چندان سپاه چو آن چهره خسروي ديدمي ازان نامداران بپرسيدمي که اين چرخ و ماهست يا تاج و گاه ستارست پيش اندرش يا سپاه يکي گفت کاين شاه روم است و هند ز قنوج تا پيش درياي سند به ايران و توران ورا بنده اند به راي و به فرمان او زنده اند بياراست روي زمين را به داد بپردخت ازان تاج بر سر نهاد جهاندار محمود شاه بزرگ به آبشخور آرد همي ميش و گرگ ز کشمير تا پيش درياي چين برو شهرياران کنند آفرين چو کودک لب از شير مادر بشست ز گهواره محمود گويد نخست نپيچد کسي سر ز فرمان اوي نيارد گذشتن ز پيمان اوي تو نيز آفرين کن که گوينده اي بدو نام جاويد جوينده اي چو بيدار گشتم بجستم ز جاي چه مايه شب تيره بودم به پاي بر آن شهريار آفرين خواندم نبودم درم جان برافشاندم به دل گفتم اين خواب را پاسخ است که آواز او بر جهان فرخ است برآن آفرين کو کند آفرين بر آن بخت بيدار و فرخ زمين ز فرش جهان شد چو باغ بهار هوا پر ز ابر و زمين پرنگار از ابر اندرآمد به هنگام نم جهان شد به کردار باغ ارم به ايران همه خوبي از داد اوست کجا هست مردم همه ياد اوست به بزم اندرون آسمان سخاست به رزم اندرون تيز چنگ اژدهاست به تن ژنده پيل و به جان جبرئيل به کف ابر بهمن به دل رود نيل سر بخت بدخواه با خشم اوي چو دينار خوارست بر چشم اوي نه کند آوري گيرد از باج و گنج نه دل تيره دارد ز رزم و ز رنج هر آنکس که دارد ز پروردگان از آزاد و از نيکدل بردگان شهنشاه را سربه سر دوستوار به فرمان ببسته کمر استوار نخستين برادرش کهتر به سال که در مردمي کس ندارد همال ز گيتي پرستنده فر و نصر زيد شاد در سايه شاه عصر کسي کش پدر ناصرالدين بود سر تخت او تاج پروين بود و ديگر دلاور سپهدار طوس که در جنگ بر شير دارد فسوس ببخشد درم هر چه يابد ز دهر همي آفرين يابد از دهر بهر به يزدان بود خلق را رهنماي سر شاه خواهد که باشد به جاي جهان بي سر و تاج خسرو مباد هميشه بماناد جاويد و شاد هميشه تن آباد با تاج و تخت ز درد و غم آزاد و پيروز بخت کنون بازگردم به آغاز کار سوي نامه نامور شهريار
@@user-dh9gu9xs5h این چی هست؟ربطش چیه؟
@@user-eu8gq6bc3s ربطش اینه که دیگه از فردوسی بزرگتر که ندارید همان کسی که خود وسایر ایرانیان را بنده تورکها میدانسته و صراحتا سلطان تورک را خدای خود و ایرانیان می نامید یعنی زیاد به گذاشته ننگین خودتان غره نشوید و نژاد پرستی نکنید
@@user-dh9gu9xs5h کم گوخوری کن احمق بی هویت ، همین که بزبان فارسی صحبت میکنی و مینویسی، قرضداری
سلام به شما بسیار عالی ودلنشین زنده وسلامت باشید
عالی بود سپاسگزارم🌹
love from pakistan karachi
سبحان الله سبحان الله سبحان الله سبحان الله سبحان الله سبحان الله سبحان الله سبحان الله سبحان الله سبحان الله سبحان الله سبحان الله سبحان الله سبحان الله سبحان الله سبحان الله سبحان الله سبحان الله سبحان الله
گُل نیست ماه نیست دل ماست پارسی غوغای کوه ترنم دریاست پارسی ♥️
از کدام شاعر این شعر نوشتہ
@@aimosjjj3100 شاعر(قهار عاصی) از آستان پنجشیر خراسان افغانستان
@@mashooqullahahmadi2714 افغانی باح باح
@@aimosjjj3100 ادب داشته باش, (افغانی) اسم واحد پولی افغانستان است، مگر میشه ما شمارا تومان بی ارزش خطاب کنیم؟ من مطمئن هستم که شما فارس نیستید اگر میبودید چنین بی ادبی نمیکردید، چه میدانم شاید عرب لک لر و کرو کور باشید.
@@mashooqullahahmadi2714 بے ادبی نکردہ ام واقعا آفرین فرستم برائ آن شاعر عظیم
Эй ғунчаи хобида, чу наргис нигарон хез! Кошонаи мо рафт ба тороҷи ғамон, хез! Аз нолаи мурғи чаман, аз бонги азон хез! Аз гармии ҳангомаи оташнафасон хез! Аз хоби гарон, хоби гарон, хоби гарон хез! Аз хоби гарон хез!
آفرين برشما باد و درود بر همه پارسي زبانان لطيف و فكور از دين و مذهب و مسلك و گويشي
Salom az Russia 🤠👍
Love love love persian language❤ just please add urdu subtitles please love from India🇮🇳
От куда персидский понимаешь?
درود به روان اشویی دانای طوس حضرت فردوسی
ستايش سلطان محمود جهان آفرين تا جهان آفريد چنو مرزباني نيامد پديد چو خورشيد بر چرخ بنمود تاج زمين شد به کردار تابنده عاج چه گويم که خورشيد تابان که بود کزو در جهان روشنايي فزود ابوالقاسم آن شاه پيروزبخت نهاد از بر تاج خورشيد تخت زخاور بياراست تا باختر پديد آمد از فر او کان زر مرا اختر خفته بيدار گشت به مغز اندر انديشه بسيار گشت بدانستم آمد زمان سخن کنون نو شود روزگار کهن بر انديشه شهريار زمين بخفتم شبي لب پر از آفرين دل من چو نور اندر آن تيره شب نخفته گشاده دل و بسته لب چنان ديد روشن روانم به خواب که رخشنده شمعي برآمد ز آب همه روي گيتي شب لاژورد از آن شمع گشتي چو ياقوت زرد در و دشت برسان ديبا شدي يکي تخت پيروزه پيدا شدي نشسته برو شهرياري چو ماه يکي تاج بر سر به جاي کلاه رده بر کشيده سپاهش دو ميل به دست چپش هفتصد ژنده پيل يکي پاک دستور پيشش به پاي بداد و بدين شاه را رهنماي مرا خيره گشتي سر از فر شاه وزان ژنده پيلان و چندان سپاه چو آن چهره خسروي ديدمي ازان نامداران بپرسيدمي که اين چرخ و ماهست يا تاج و گاه ستارست پيش اندرش يا سپاه يکي گفت کاين شاه روم است و هند ز قنوج تا پيش درياي سند به ايران و توران ورا بنده اند به راي و به فرمان او زنده اند بياراست روي زمين را به داد بپردخت ازان تاج بر سر نهاد جهاندار محمود شاه بزرگ به آبشخور آرد همي ميش و گرگ ز کشمير تا پيش درياي چين برو شهرياران کنند آفرين چو کودک لب از شير مادر بشست ز گهواره محمود گويد نخست نپيچد کسي سر ز فرمان اوي نيارد گذشتن ز پيمان اوي تو نيز آفرين کن که گوينده اي بدو نام جاويد جوينده اي چو بيدار گشتم بجستم ز جاي چه مايه شب تيره بودم به پاي بر آن شهريار آفرين خواندم نبودم درم جان برافشاندم به دل گفتم اين خواب را پاسخ است که آواز او بر جهان فرخ است برآن آفرين کو کند آفرين بر آن بخت بيدار و فرخ زمين ز فرش جهان شد چو باغ بهار هوا پر ز ابر و زمين پرنگار از ابر اندرآمد به هنگام نم جهان شد به کردار باغ ارم به ايران همه خوبي از داد اوست کجا هست مردم همه ياد اوست به بزم اندرون آسمان سخاست به رزم اندرون تيز چنگ اژدهاست به تن ژنده پيل و به جان جبرئيل به کف ابر بهمن به دل رود نيل سر بخت بدخواه با خشم اوي چو دينار خوارست بر چشم اوي نه کند آوري گيرد از باج و گنج نه دل تيره دارد ز رزم و ز رنج هر آنکس که دارد ز پروردگان از آزاد و از نيکدل بردگان شهنشاه را سربه سر دوستوار به فرمان ببسته کمر استوار نخستين برادرش کهتر به سال که در مردمي کس ندارد همال ز گيتي پرستنده فر و نصر زيد شاد در سايه شاه عصر کسي کش پدر ناصرالدين بود سر تخت او تاج پروين بود و ديگر دلاور سپهدار طوس که در جنگ بر شير دارد فسوس ببخشد درم هر چه يابد ز دهر همي آفرين يابد از دهر بهر به يزدان بود خلق را رهنماي سر شاه خواهد که باشد به جاي جهان بي سر و تاج خسرو مباد هميشه بماناد جاويد و شاد هميشه تن آباد با تاج و تخت ز درد و غم آزاد و پيروز بخت کنون بازگردم به آغاز کار سوي نامه نامور شهريار
@Panturks are Donkeys🐴خویدوده در دین زرتشتی: ازدواج با محارم یا همخوابگی با محارم؟ رضا مرادی غیاث آبادی چهارشنبه ۸ آذر ۱۳۹۱ در متون پهلوی و متون فقهی دین زرتشتی اصطلاحی به نام «خویدوده» دیده میشود که اغلب دانشمندان و پژوهشگران دین زرتشتی و مترجمان پهلوی آنرا به معنای «ازدواج با محارم/ ازدواج با نزدیکان» گرفتهاند. در باره خویدوده از جمله در کتابهای زرتشتی «روایت پهلوی»، «مینوی خرد»، «روایت آذرفرنبغ فرخزادان»، «ارداویرافنامه»، «دینکرد»، «دادستان دینی»، «روایات داراب هرمزد» و «زادسپرم» سخن رفته است. به موجب این متون، خویدوده پدر و دختر، خویدوه مادر و پسر، و خویدوده برادر و خواهر از شایستهترین و مهمترین دستورات دینی زرتشتی و بزرگترین ثوابها است که اجرای آن موجب رسیدن سریعتر به بهشت، و اختلال در اجرای آن جزو بزرگترین گناهان دانسته میشده است (مینوی خرد، بخش ۳۵ و ۳۶؛ روایت پهلوی، فصل هشتم). آذرفرنبغ (موبد بزرگ زرتشتی) در فصل هشتادم از کتاب سوم دینکرد، خویدوده را سنتی برگرفته از آمیزش اهورامزدا با دخترش سپندارمذ میداند که مشی و مشیانه (نخستین آدمیان و نخستین برادر و خواهر) آنرا ادامه دادند تا به نسل همه مردمان گیتی برسد. او هرگونه آمیزش به غیر از روش خویدوده را با آمیزش گرگ و سگ، و آمیزش اسب و خر مقایسه میکند که محصول جفتگیری آنها از نظر نژادی پست و فرومایه خواهد شد. این نکتهای است که مورد توجه و تأکید زادسپرم (پیشوای بزرگ زرتشتیان) نیز قرار گرفته و در بخش بیست و ششم کتاب گزیدههای زادسپرم، خویدوده را موجب تولید نسل پاک دانسته است. آذرفرنبغ هر کس را که با خویدوده مخالفت ورزد و آنرا سبک بشمارد، از تبار دیوان و دشمنان مردم میداند. (همچنین بنگرید به: «آیین مزدک به روایت دینکرد: تنها متن بازمانده از گفتگوی مزدکیان با روحانیت زرتشتی»). او همچنین در پاسخ به مخالفان خویدوده و برای توجیه و تبلیغ دینی و ذکر محاسن آن، یادآور شده است که آیا بهتر نیست اگر زخمی در آلت مادر یا خواهر یا دختر وجود داشته باشد، پدر یا پسر یا برادر آنرا ببینند و بر آن دست برند و مرهم نهند؟ در فصل هشتم از متن «روایت پهلوی» برای تشویق مردم به اجرای خویدوده چنین توجیهی را آوردهاند که اهورامزدا به زرتشت دستور اجرای خویدوده را میدهد و میگوید این کاری است که من با دخترم سپندارمذ انجام دادم و مشی نیز با مشیانه انجام داد. در فصل ۸۶ از متن پهلوی ارداویرافنامه به زنان هشدار داده شده است که چنانچه از خویدوده خودداری کنند و آنرا سبک بشمارند، وارد دوزخ خواهند شد و در آنجا مارهای بزرگی وارد اندام تناسلیاشان خواهد شد و از دهانشان بیرون خواهد آمد. به موجب فتوای بیستم از مجموعه فتاوی موجود در کتاب «روایت آذرفرنبغ فرخزادان» اگر دختر یا خواهر مردی به خویدوده با او رضایت و موافقت نداشته باشند، مرد میتواند از زور استفاده کند و زن را وادار به اینکار کند. چنین تهدیدهایی نشانه آنست که عموم مردم از این دستور دینی رویگردان بودهاند و موبدان میکوشیدهاند تا با نسبت دادن خویدوده به اهورامزدا و زرتشت و بیان تشویق از یکسو و تهدید از سویی دیگر، مردم را وادار به انجام آن کار کنند. نشانه دیگری از رویگردانی مردم این است که در پایان بخش هشتم از کتاب روایت پهلوی، زرتشت به اهورامزدا میگوید: «این کار سخت و دشواری است و چگونه میتوانم خویدوده را در میان مردم رواج دهم؟» و اهورامزدا جواب میدهد: «به چشم من نیز چنین است، اما وقتی کردار نیک باشد، نباید دشوار و سخت باشد. به خویدوده کوشا باش و دیگران را نیز کوشا کن». اما نکتهای که نگارنده قصد دارد آنرا در این گفتار پیش بکشد، اینست که با توجه به برخی شواهد، به نظر میرسد که منظور از خویدوده منحصراً «ازدواج با محارم» نیست و معنای «همخوابگی با محارم» را نیز میدهد. چه به شکل ازدواج باشد و چه به شکل همبستریهای موردی یا مکرر. به این عبارتها که در فصل هشتم کتاب روایت پهلوی آمده است، توجه کنیم و ببینیم آیا این توصیههای دینی مفهوم «ازدواج» را میرساند یا مفهوم «همخوابگی» را: «اگر مردی یک خویدوده با مادر و یکی نیز با دخترش کند، آنکه با مادر بوده، برتر از دختر است». «اگر با دختر و خواهرش خویدوده کرده باشد، آنکه با دختر بوده، برتر از آنست که با خواهر بوده باشد». «اگر پدری با دختر حلالزاده و تنی خودش خویدوده کند، برتر است؛ اما اگر با دختر نامشروع خودش که محصول آمیزش با زن دیگران بوده باشد، خویدوده کند، باز هم ثواب میبرد». «روزی جمشید با خواهرش جمک بخوابید و از ثواب این همخوابگی بسیاری از دیوان بشکستند و بمردند». «اهورامزدا به زرتشت گفت که خویدوده بهترین و برترین کارها است. کسی که یکبار نزدیکی کند، هزار دیو میمیرد؛ اگر دوبار نزدیکی کند، دو هزار دیو میمیرد؛ اگر سه بار نزدیکی کند، سه هزار دیو میمیرد؛ اگر چهار بار نزدیکی کند، مرد و زن رستگار خواهند شد». «پسر به مادر و پدر به دختر و برادر به خواهر باید بگوید که تن خود را برای آمیزش کردن به من بده تا اهورامزدا را خشنود کنیم و جای نیکی در بهشت بیابیم». عبارات بالا و بخصوص انجام چندین باره خویدوده توسط یک شخص بر روی مادر و خواهر و دختر خود، نشان میدهد که منظور از خویدوده در دین بهی زرتشتی «ازدواج با محارم» نیست، بلکه «همخوابگی و آمیزش با محارم» است. آذرفرنبغ پسر فرخزاد، دینکرد، ترجمه فریدون فضیلت، کتاب سوم، جلد یکم، تهران، ۱۳۸۱، صفحه ۱۴۳ تا ۱۵۲. ارداویرافنامه، ترجمه به فرانسه از فیلیپ ژینیو، ترجمه به فارسی از ژاله آموزگار، چاپ دوم، تهران، ۱۳۸۲، صفحه ۹۱. روایت آذرفرنبغ فرخزادان، ترجمه حسن رضائی باغبیدی، تهران، ۱۳۸۴، صفحه ۱۶٫ روایت پهوی، ترجمه مهشید میرفخرایی، تهران، ۱۳۹۰، صفحه ۲۱۹ تا ۲۲۹. زادسپرم، گزیدههای زادسپرم، ترجمه محمدتقی راشد محصل، تهران، ۱۳۶۶، صفحه ۳۷. مینوی خرد، ترجمه احمد تفضلی، ویرایش سوم، تهران، ۱۳۸۰، صفحه ۵۰ تا ۵۲. موضوع: رنجهای بشری کلیدواژهها: دین زرتشتی, زنستیزی و بهرهکشی از زنان, سختگیریهای مذهبی
feels like i’m watching a mini film that i should’ve paid for, thank you for this
جناب شهید خطیبی آفرین و سپاس فراوان از کار هنری و آواز دلنشین شما ، گزینه سروده ها و شعرها بسیار زیبا و جانبخش هستند!! درود بر شما 🌹🌹🌵🌴🌾🌿🍀🌷🌷 پاینده باشین
Огромная спасибо автору за столь познавательной деятельности!💓
فارسی دری= عشق❤️
لذت بردم بسیار زیبا بود
با سپاسی دیگر از گردآوری این مجموعه. پیروز و سربلند باشید
Аз Ҳинду Самарқанду Ироқу Ҳамадон хез! Аз хоби гарон, хоби гарон, хоби гарон хез, Аз хоби гарон хез!
دل ماست پارسی❤❤
This channel is a treasure on KZhead. I cannot thank you enough for your work.
You can check our page if you are interested in translated Persian poems, Poemsofhafez. Love for Rumî and Hafez!
@@PoemsofHafez what is your page?
رغم انني لا افهم الفاريسية . احب هده الثقافة
سربلند باد شعر پارسی زحمات شما قابل قدر میباشد.
هرچه فراتر باشی باسه او ذره ای نیستی و من حق بهت میدم 💛
عالیست! تشکر که فرصت شنیدن و آموختن را به ما عطا فرمودید.
Behtareenee Qiroat" MODAR" SAYORAY RADJABE
متشکرم بخاطر این مطلب مفید سپاس
عالی و ماندگار
بسیار عالی در حفظ و امان الله باشید
Саломату хушбахт бош ҳамзабон.
❤❤❤❤ (هر مردِ شتردار، اویس قرنی نیست)
It's like a feature film. Thanks for time you put into this. Much appreciated
You can check our page if you are interested in translated Persian poems, Poemsofhafez. Love for Rumî and Hafez!
دنیا کی نہایت شیریں زبان کے شعری لباس میں انتشار معارف بڑی پر کشش سوغات ہے۔کاش فارسی زبان سب سیکھ لیتے۔
You can check our page if you are interested in translated Persian poems, Poemsofhafez. Love for Rumî and Hafez!
ستايش سلطان محمود جهان آفرين تا جهان آفريد چنو مرزباني نيامد پديد چو خورشيد بر چرخ بنمود تاج زمين شد به کردار تابنده عاج چه گويم که خورشيد تابان که بود کزو در جهان روشنايي فزود ابوالقاسم آن شاه پيروزبخت نهاد از بر تاج خورشيد تخت زخاور بياراست تا باختر پديد آمد از فر او کان زر مرا اختر خفته بيدار گشت به مغز اندر انديشه بسيار گشت بدانستم آمد زمان سخن کنون نو شود روزگار کهن بر انديشه شهريار زمين بخفتم شبي لب پر از آفرين دل من چو نور اندر آن تيره شب نخفته گشاده دل و بسته لب چنان ديد روشن روانم به خواب که رخشنده شمعي برآمد ز آب همه روي گيتي شب لاژورد از آن شمع گشتي چو ياقوت زرد در و دشت برسان ديبا شدي يکي تخت پيروزه پيدا شدي نشسته برو شهرياري چو ماه يکي تاج بر سر به جاي کلاه رده بر کشيده سپاهش دو ميل به دست چپش هفتصد ژنده پيل يکي پاک دستور پيشش به پاي بداد و بدين شاه را رهنماي مرا خيره گشتي سر از فر شاه وزان ژنده پيلان و چندان سپاه چو آن چهره خسروي ديدمي ازان نامداران بپرسيدمي که اين چرخ و ماهست يا تاج و گاه ستارست پيش اندرش يا سپاه يکي گفت کاين شاه روم است و هند ز قنوج تا پيش درياي سند به ايران و توران ورا بنده اند به راي و به فرمان او زنده اند بياراست روي زمين را به داد بپردخت ازان تاج بر سر نهاد جهاندار محمود شاه بزرگ به آبشخور آرد همي ميش و گرگ ز کشمير تا پيش درياي چين برو شهرياران کنند آفرين چو کودک لب از شير مادر بشست ز گهواره محمود گويد نخست نپيچد کسي سر ز فرمان اوي نيارد گذشتن ز پيمان اوي تو نيز آفرين کن که گوينده اي بدو نام جاويد جوينده اي چو بيدار گشتم بجستم ز جاي چه مايه شب تيره بودم به پاي بر آن شهريار آفرين خواندم نبودم درم جان برافشاندم به دل گفتم اين خواب را پاسخ است که آواز او بر جهان فرخ است برآن آفرين کو کند آفرين بر آن بخت بيدار و فرخ زمين ز فرش جهان شد چو باغ بهار هوا پر ز ابر و زمين پرنگار از ابر اندرآمد به هنگام نم جهان شد به کردار باغ ارم به ايران همه خوبي از داد اوست کجا هست مردم همه ياد اوست به بزم اندرون آسمان سخاست به رزم اندرون تيز چنگ اژدهاست به تن ژنده پيل و به جان جبرئيل به کف ابر بهمن به دل رود نيل سر بخت بدخواه با خشم اوي چو دينار خوارست بر چشم اوي نه کند آوري گيرد از باج و گنج نه دل تيره دارد ز رزم و ز رنج هر آنکس که دارد ز پروردگان از آزاد و از نيکدل بردگان شهنشاه را سربه سر دوستوار به فرمان ببسته کمر استوار نخستين برادرش کهتر به سال که در مردمي کس ندارد همال ز گيتي پرستنده فر و نصر زيد شاد در سايه شاه عصر کسي کش پدر ناصرالدين بود سر تخت او تاج پروين بود و ديگر دلاور سپهدار طوس که در جنگ بر شير دارد فسوس ببخشد درم هر چه يابد ز دهر همي آفرين يابد از دهر بهر به يزدان بود خلق را رهنماي سر شاه خواهد که باشد به جاي جهان بي سر و تاج خسرو مباد هميشه بماناد جاويد و شاد هميشه تن آباد با تاج و تخت ز درد و غم آزاد و پيروز بخت کنون بازگردم به آغاز کار سوي نامه نامور شهريار
ستايش سلطان محمود جهان آفرين تا جهان آفريد چنو مرزباني نيامد پديد چو خورشيد بر چرخ بنمود تاج زمين شد به کردار تابنده عاج چه گويم که خورشيد تابان که بود کزو در جهان روشنايي فزود ابوالقاسم آن شاه پيروزبخت نهاد از بر تاج خورشيد تخت زخاور بياراست تا باختر پديد آمد از فر او کان زر مرا اختر خفته بيدار گشت به مغز اندر انديشه بسيار گشت بدانستم آمد زمان سخن کنون نو شود روزگار کهن بر انديشه شهريار زمين بخفتم شبي لب پر از آفرين دل من چو نور اندر آن تيره شب نخفته گشاده دل و بسته لب چنان ديد روشن روانم به خواب که رخشنده شمعي برآمد ز آب همه روي گيتي شب لاژورد از آن شمع گشتي چو ياقوت زرد در و دشت برسان ديبا شدي يکي تخت پيروزه پيدا شدي نشسته برو شهرياري چو ماه يکي تاج بر سر به جاي کلاه رده بر کشيده سپاهش دو ميل به دست چپش هفتصد ژنده پيل يکي پاک دستور پيشش به پاي بداد و بدين شاه را رهنماي مرا خيره گشتي سر از فر شاه وزان ژنده پيلان و چندان سپاه چو آن چهره خسروي ديدمي ازان نامداران بپرسيدمي که اين چرخ و ماهست يا تاج و گاه ستارست پيش اندرش يا سپاه يکي گفت کاين شاه روم است و هند ز قنوج تا پيش درياي سند به ايران و توران ورا بنده اند به راي و به فرمان او زنده اند بياراست روي زمين را به داد بپردخت ازان تاج بر سر نهاد جهاندار محمود شاه بزرگ به آبشخور آرد همي ميش و گرگ ز کشمير تا پيش درياي چين برو شهرياران کنند آفرين چو کودک لب از شير مادر بشست ز گهواره محمود گويد نخست نپيچد کسي سر ز فرمان اوي نيارد گذشتن ز پيمان اوي تو نيز آفرين کن که گوينده اي بدو نام جاويد جوينده اي چو بيدار گشتم بجستم ز جاي چه مايه شب تيره بودم به پاي بر آن شهريار آفرين خواندم نبودم درم جان برافشاندم به دل گفتم اين خواب را پاسخ است که آواز او بر جهان فرخ است برآن آفرين کو کند آفرين بر آن بخت بيدار و فرخ زمين ز فرش جهان شد چو باغ بهار هوا پر ز ابر و زمين پرنگار از ابر اندرآمد به هنگام نم جهان شد به کردار باغ ارم به ايران همه خوبي از داد اوست کجا هست مردم همه ياد اوست به بزم اندرون آسمان سخاست به رزم اندرون تيز چنگ اژدهاست به تن ژنده پيل و به جان جبرئيل به کف ابر بهمن به دل رود نيل سر بخت بدخواه با خشم اوي چو دينار خوارست بر چشم اوي نه کند آوري گيرد از باج و گنج نه دل تيره دارد ز رزم و ز رنج هر آنکس که دارد ز پروردگان از آزاد و از نيکدل بردگان شهنشاه را سربه سر دوستوار به فرمان ببسته کمر استوار نخستين برادرش کهتر به سال که در مردمي کس ندارد همال ز گيتي پرستنده فر و نصر زيد شاد در سايه شاه عصر کسي کش پدر ناصرالدين بود سر تخت او تاج پروين بود و ديگر دلاور سپهدار طوس که در جنگ بر شير دارد فسوس ببخشد درم هر چه يابد ز دهر همي آفرين يابد از دهر بهر به يزدان بود خلق را رهنماي سر شاه خواهد که باشد به جاي جهان بي سر و تاج خسرو مباد هميشه بماناد جاويد و شاد هميشه تن آباد با تاج و تخت ز درد و غم آزاد و پيروز بخت کنون بازگردم به آغاز کار سوي نامه نامور شهريار
@farzin hajipour بیار بخوانم اما تو اگر میخواهی از هر شاعر بزرگی که هندی گوی است یا همان فارسی بخواه تا اشعار پاچه خواریش برای تورکها را بیارم به دلخواه خودت هر شاعر ی که دوست داری بنویس وانتخاب کن فقط شاعر معروف و بزرگ هندی گوی باشد
@farzin hajipour خوب من حاضرم برای اثبات هندوستانی بودن زبان اجداد شما صدها بیت شعر از اعتراف شاعران فارسی در هندی نامیدن زبان فارسی وحتی هندی نامیدن خود شان برات بیارم آیا تو عرضه داری تنها چند خط سند بدهی که مثلا زبان ما مغولی است مشکل مغول بودن یا فارس بودن نیست بلکه مشکل اینه که وقتی کار و بار اجداد شما فقط پاچه خواری کردن برای تورکها بوده دیگه زیاد دنبال نژادپرستی نباید باشید فقط همین
لااله الاالله وحده لا شریک له له الملک و له الحمد وهو الله کل شی قدیر
In hamzabononi chirini man Tojikidton Afgoniston Iron Kurdistan ba Peh
ماشالله 🌿🌲💐🌾🍃🎋🌴🌼☘🌱⚘🌹🌷
سپاس فراوان بابت اشعار دلنشین و ناب تان ❤
ستايش سلطان محمود جهان آفرين تا جهان آفريد چنو مرزباني نيامد پديد چو خورشيد بر چرخ بنمود تاج زمين شد به کردار تابنده عاج چه گويم که خورشيد تابان که بود کزو در جهان روشنايي فزود ابوالقاسم آن شاه پيروزبخت نهاد از بر تاج خورشيد تخت زخاور بياراست تا باختر پديد آمد از فر او کان زر مرا اختر خفته بيدار گشت به مغز اندر انديشه بسيار گشت بدانستم آمد زمان سخن کنون نو شود روزگار کهن بر انديشه شهريار زمين بخفتم شبي لب پر از آفرين دل من چو نور اندر آن تيره شب نخفته گشاده دل و بسته لب چنان ديد روشن روانم به خواب که رخشنده شمعي برآمد ز آب همه روي گيتي شب لاژورد از آن شمع گشتي چو ياقوت زرد در و دشت برسان ديبا شدي يکي تخت پيروزه پيدا شدي نشسته برو شهرياري چو ماه يکي تاج بر سر به جاي کلاه رده بر کشيده سپاهش دو ميل به دست چپش هفتصد ژنده پيل يکي پاک دستور پيشش به پاي بداد و بدين شاه را رهنماي مرا خيره گشتي سر از فر شاه وزان ژنده پيلان و چندان سپاه چو آن چهره خسروي ديدمي ازان نامداران بپرسيدمي که اين چرخ و ماهست يا تاج و گاه ستارست پيش اندرش يا سپاه يکي گفت کاين شاه روم است و هند ز قنوج تا پيش درياي سند به ايران و توران ورا بنده اند به راي و به فرمان او زنده اند بياراست روي زمين را به داد بپردخت ازان تاج بر سر نهاد جهاندار محمود شاه بزرگ به آبشخور آرد همي ميش و گرگ ز کشمير تا پيش درياي چين برو شهرياران کنند آفرين چو کودک لب از شير مادر بشست ز گهواره محمود گويد نخست نپيچد کسي سر ز فرمان اوي نيارد گذشتن ز پيمان اوي تو نيز آفرين کن که گوينده اي بدو نام جاويد جوينده اي چو بيدار گشتم بجستم ز جاي چه مايه شب تيره بودم به پاي بر آن شهريار آفرين خواندم نبودم درم جان برافشاندم به دل گفتم اين خواب را پاسخ است که آواز او بر جهان فرخ است برآن آفرين کو کند آفرين بر آن بخت بيدار و فرخ زمين ز فرش جهان شد چو باغ بهار هوا پر ز ابر و زمين پرنگار از ابر اندرآمد به هنگام نم جهان شد به کردار باغ ارم به ايران همه خوبي از داد اوست کجا هست مردم همه ياد اوست به بزم اندرون آسمان سخاست به رزم اندرون تيز چنگ اژدهاست به تن ژنده پيل و به جان جبرئيل به کف ابر بهمن به دل رود نيل سر بخت بدخواه با خشم اوي چو دينار خوارست بر چشم اوي نه کند آوري گيرد از باج و گنج نه دل تيره دارد ز رزم و ز رنج هر آنکس که دارد ز پروردگان از آزاد و از نيکدل بردگان شهنشاه را سربه سر دوستوار به فرمان ببسته کمر استوار نخستين برادرش کهتر به سال که در مردمي کس ندارد همال ز گيتي پرستنده فر و نصر زيد شاد در سايه شاه عصر کسي کش پدر ناصرالدين بود سر تخت او تاج پروين بود و ديگر دلاور سپهدار طوس که در جنگ بر شير دارد فسوس ببخشد درم هر چه يابد ز دهر همي آفرين يابد از دهر بهر به يزدان بود خلق را رهنماي سر شاه خواهد که باشد به جاي جهان بي سر و تاج خسرو مباد هميشه بماناد جاويد و شاد هميشه تن آباد با تاج و تخت ز درد و غم آزاد و پيروز بخت کنون بازگردم به آغاز کار سوي نامه نامور شهريار
Рухат шод бод Сади бузург.🇹🇯
IQbal Lahori is Allama iqbal , the national poet of Pakistan 🇵🇰... We call him Allama Iqbal. I really love ❤️ 🇮🇷 and Persian language.
Iqbal is truly great.
Hmm but he was British Indian u think he was from up india
You can check our page if you are interested in translated Persian poems, Poemsofhafez. Love for Rumî and Hafez!
@@salma-nw9fe British India came into existence in 57 Iqbal was born in Lahore, Pakistan
@@Rehmankhan-jo8ff so before it was called hindustan pakistan term wasn't even given by him
ماشاءالله خیلی عالی سرودین روح انسان ره تازه میکند امید وارم بتهرینهاره درست کنید تا دل غمگین ما شاد شود ... سپاس جهان
Kheili ziba ast!♥️♥️♥️♥️♥️ This is so beautiful, i like it. Kheili dust daram.♥️♥️♥️
Бехтарин сухари точики.
بسیار زیبا و با ارزش است ،از زحمات شما تشکر و قدردانی میکنیم.
عالی هموطن 🇦🇫🇦🇫🙏🙏🇦🇫🇦🇫
Худоро шукр ки форсзабонам!!!!!!!!!!
عشق از پاکستان عشق از پاکستان🇮🇷🇵🇰🇮🇷🇵🇰🇮🇷🇵🇰❤️🌹🌹❤️❤️❤️🌹🌹🙏🙏🙏🌹❤️🇮🇷🇵🇰🇮🇷🇵🇰🇮🇷🇮🇷🇵🇰🇵🇰🇮🇷🇮🇷🇵🇰🇮🇷🇮🇷🇮🇷🇵🇰🇮🇷🇵🇰🇮🇷🇵🇰🇮🇷🇵🇰🇮🇷🇵🇰🇵🇰❤️🌹❤️🌹🙏🙏🌹❤️❤️
درود بر شما درود بر علامه اقبال لاهوری
@@bisarzamintarazbad5361 ممنون عزیزم 🤗💐💐💐 سلامت باشی💐💐💐🌹🌹
May Allah s.w.t Bless you for your effort,and May Allah s.w.t have Marcy upon all of them
مآشآالله
خداوند برکت بتیتان
انتخاب بسیار عالی از اشعار ناب 🌹بامید صحتمندی وموفقیت در کار ها 🙏🍀🍀🍀
سپاس فراوان از زحماتتان.بسیار خوب دکلمه شده.
سلام وخسته نباشید خدمت شما ❤❤
ممنون !ممنون!بسیا زحمت کشیدیدو بسیار با احساس انها را قرایت کردند .پایدار و سالم باشید!♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡
Ассаламу аълайкум
........ О как звук создано, говорит мелодично так сложно, но нет классика создало путь!!!!!!!!!! Таджик
@@odam____ Рахмат БАРОДАР.
سپاسبیکران ازلطف شما ممنونت 🙏
So beautiful 🔊
سپاس فراوان از کار زیبای شما، بسیار لذت بردیم
ممنونم برای این برنامه ذیباتون
درود سپاس از زحمات شما بسیار دلنشین 👏🍃
Bisyri shoiron dar ishqi Hudo saroidaand, Hofiz va Bedil ci baland va behamto hondaand,Rumi, Attor, Nizomi, Amir Dehlavi, Jomi, Hiloli.
،واقعا عالی است،،،، و زحمات تان درگرداوری این اشعار ستودنیست!!!!!!!!! موفق باشید!!!!!!!!
درود بر همه پارسی زبانان ❤