Әкешім| Әкемен сырласу| Әкешім сағынышым| Әкешім мақтанышым| Әке

Бала бойындағы жақсылы-жаманды қасиеттерін байқаса, қазақ оны ең бірінші әке мен ата тәрбиесінен көреді, тегіне тартқан дейді. «Әкесі сондай адам еді, атасы жақсы адам, көргенді бала» деп ер адам тәрбиесін ауызға алады. Өйткені әкесінің баласына қалдырған ең үлкен мұрасы - оның жақсы тәрбиесі. Ал әке мектебінен өткен бала сол мұраға қиянат жасамауға тырысқан.
Отбасында әкенің орны бөлек. Әке - сол шаңырақтың бар ауыртпалығын көтеретін, асырап-бағуға да, жақсы тәлім-тәрбие беруге де міндетті адам.
Әке - бала үшін асқар тау. Әке қамқорлығы дегеніміз - отбасы мүшелерін әртүрлі бәле-жаладан қорғап отыратын қасиетті ұғым. Сондықтан әкені сыйлау, оған үлкен құрметпен, ілтипатпен қарау баланың парызы болмақ.
«Ардақты әке, тұлғасы тауға ұқсаған,
Еліктеп бала шақтан бізде соған.
Екі қолға ұстатып бір күректі,
Еңбекке баулыды әке ерте жастан!»
Жас ақын үшін, «бір әулеттің бәйтерегі» - өмірдің ащы-тұщысын елімен, әулетімен бірге татқан әкесі. Сондықтан ол әкеден алатын тәрбие де салиқалы болмақ. Әке - ұрпақтың панасы, үйдің басшысы әрі тәрбиешісі. Ол тек бір отбасының ғана емес, ауылдың, рудың қамқоршысы, ел ағасы.
Өмірге келген баланың әрбір сәтті қадамы әке үшін үлкен мәртебе, зор мақтаныш. Сондықтан әке ақылымен жүру, ешкімнің ала жібін аттамай, адал ғұмыр кешу баланы тек жақсы болашаққа ғана әкеледі. «Әкеге бағыну - Аллаға бағыну» депті Мұхаммед пайғамбарымыз.