تا یکصدا نشویم، بی‌صدا خواهیم ماند

ما به اپوزیسیونی عاشق نیاز داریم، کسانی که عاشق ایران باشند، نه کسانی که عشق به قدرت دارند. ما به اپوزیسیونی قادر نیاز داریم، نه کسانی که برای پوشش ضعف خود، بدنبال یارگیری در دنیای مجازی و گردنکشی سیاسی هستند. ما به اپوزیسیونی جمع‌گرا نیاز داریم، نه فردگرا. کسانی که منافع جمع را فدای منافع شخص نکنند. ما به کسانی نیاز داریم که باور داشته باشند منافع ایران و ملت ایران در همه حال فراتر از منافع شخصی، حزبی و سیاسی آنهاست.
همه‌ ما دم از آزادی و دموکراسی میزنیم، اما به نوعی درگیر خودمحوری هستیم. در چهل سال گذشته، ما برای همدیگر اپوزیسیون بودیم، نه اپوزیسیونی متحد در مقابل دشمنی مشترک. در نتیجه، اختلافات شخصی و حزبی و گروهی ما به بطن جامعه نیز منتقل شده است. باید اعتراف کنیم تا به حال اشتباه کردیم، قبول کنیم که دیدگاه ما لزوما بهترین و کاملترین نیست. باید دیگران را بشنویم و با پذیرش تفاوتها، هدفمندانه در کنار هم باشیم.
رسانه‌ها نقشی کلیدی دارند. برخی مخرب و هدفمند عمل میکنند. با پر رنگ کردن تفاوت‌های عقیدتی، سیاسی و قومیتی، و کوبیدن دگراندیشان، عملا در راستای شکل نگرفتن و گسستن همبستگی قدم برمیدارند. با گسترش شبکه‌های اجتماعی، هر کدام از ما یک رسانه هستیم، هشیار باشیم که در زمین دشمن بازی نکنیم. ما باید انتقاد سازنده کنیم اما در راستای اهداف مشترکمان، تفاوتهایمان را نیز بپذیریم. فرصت دهیم همبستگی شکل بگیرید، حفظ شود، بیاموزد، اصلاح شود، رشد کند و پر اثر شود.
#همبستگی #همبستگی_یعنی #زن_زندگی_آزادی #ایران