به یاد حمید پارسی عزیز که ناباورانه ما را تنها گذاشت

برای حمید پارسی عزیزم ... دوست ترین دوستی که امروز ناباورانه در دل خاک آرام گرفت
از دست دادن یکی از بهترین انسانهایی که در تمام عمرم با آنها برخورد داشته ام و یکی از صمیمی ترین دوستانم که در اوج ناباوری ما را تنها گذاشت اندوه و افسوس غیرقابل تصوری را به من تحمیل کرده و حقیقتا برام تکان دهنده بوده...
این نوشته ای که مدتی پیش با شما عزیزان به اشتراک گذاشته بودم... دوست جوانی که ازش بدون نام یاد کردم... در همان خانه کویری که مرا برده بود پیش از طلوع خورشید غروب کرد .... هرگز نمیرد آنکه دلش زنده شد به عشق
یادداشت چند ماه قبل
هرچه گویم عشق را شرح و بیان
چون به عشق آیم خجل باشم از آن
در سی سال گذشته به مناسبتهای مختلف سفرهای زیادی به سیستان و بلوچستان داشته ام و تقریبا تمام شهرهای کوچک و بزرگ این استان پهناور را از نزدیک دیده ام... در مهربانی و مهمان نوازی و مظلومیت مردم دوست داشتنی سیستان و بلوچستان تردیدی نیست... بدون اغراق در محرومترین بخشها و شهرستانهایی که بازدید کردم نیز، بچه ها سرشار بودند از شوق و ذوق و انرژی بی پایانی که متاسفانه راهی برای هدایت و بهره جستن از آن شور و هیجان زیبای کودکانه به چشم نمیخورد. بسیاری از روستاها حتی فاقد ساده ترین امکانات تحصیل و تفریح برای آن کودکان نازنین بودند. طبیعت و جغرافیای منطقه هم که نیاز به توضیح من ندارد، همه آگاهند. شاید باور این خاطره برای شما دشوار باشه ولی بیست یا سی دقیقه قبل از گرفتن همین عکس، این بچه های شاداب و بشاش که در تصویر ملاحظه کنید دقیقا زمانیکه مرا برده بودند داخل، که سیاه چادر محل زندگیشان را نشانم دهند، ناگهان ماری را آنجا دیدند و با فریاد و ذوق شادی کودکانه با چوب دستی دنبال مار میدویدند و تو گوئی از بازی با مار لذت میبردند!.....صحبت از ریشه ها و علتهای محرومیت این کودکان نازنین از حتی یک ساختمان ساده مدرسه، و انتقاد از دولتهای قبل و بعد از انقلاب برای عدم تخصیص بودجه و توجه کافی به این مناطق، بحثی تکراریست که اتفاقا خیلی رواج دارد و بشدت مورد استقبال قرار میگیرد ... در میان هموطنان خوب ما، عده ای هم هستند که تنها به انتقاد و تحلیل و بحث و ریشه یابی و تلاش برای پیدا کردن مقصر و محکوم کردن ووو اکتفا نمیکنند و در عوض تمامی اینها (که هر کدام بجای خود میتواند لازم و ضروری و سودمند باشد)، بدون هیچگونه چشمداشتی و بدون سر و صدا و تبلیغات و شعار، دست به دست همدیگر داده و با یک هدف، آرمان، الهام، انگیزه یا انرژی مشترک، در راستای کمک به تعدادی از این کودکان بیگناه و نازنین، دست به اقدام میزنند و بجای حرف، عمل میکنند. این دوستان شعارهای بزرگ سر نمیدهند و در پی اصلاح سیستم و کمک به کل کشور نیستند، بلکه در حد توان و بضاعت خود با کمک به بخشی از هموطنان ارجمندمان که به هر دلیل از امکانات ابتدائی رفاه و آسایش زندگی برخوردار نیستند، سهم خود را در قالب یک وظیفه انسانی اجتماعی ایفا میکنند ... حدس میزنم تمام شما عزیزان با من موافق باشید که واژه ای جز عشق را نمیتوان جایگزین احساس این هموطنان کرد... تنها الهام و انگیزه و نیروئی که میتواند عده ای را دور هم جمع کند و در یکچنین راهی هدایت کرده و به پیش برد، فقط و فقط عشق است و بس.... ویژگی عشق اینست
در اثر دوستی نزدیک با یک جوان خوب و صمیمی، چند روز پیش بطور تصادفی اطلاع پیدا کردم که برای افتتاح تازه ترین مدرسه ای که با همیاری این گروه هموطنان دریا دل مان، ساخته شده به سیستان و بلوچستان رفته است... شاید نتوانم احساس واقعی خودم را بیان کنم ولی خیلی ساده بگم که در سرم غوغایی برپا شد؛ حس غرور به داشتن هموطنانی اینگونه بزرگوار، حس شرمساری از اینکه خودم در یکچنین اقدامات ارزشمندی، سهمی ندارم، حس ستایش و تحسین از این "عشق" و در مجموع ترکیبی از احساسات خوشایند و غروربرانگیز و همچنین ناخوشایند و سرافکندگی، ذهنم را اشغال کرده و رهایم نمیکند
حقیقتا نمیدونم چطور از این اقدام و دست اندرکارانش قدردانی کنم و اگر در روزهای آینده بتوانم تصاویری از این تلاش بینهایت ارزشمند آنها بدست آورم حتما برای شما به اشتراک خواهم گذاشت ولی در حال حاضر به تک تک این دوستان (که متاسفانه بجز یک نفر از آنها، باقی را نمیشناسم) خسته نباشید میگم و صمیمانه دستشان را میفشارم. به دور از شعار، از ته دل به وجود شما افتخار میکنم و نادیده دوستتان دارم.
این سروده ی زیبای مولانا در مثنوی هم تقدیم به این دوستان گرامی که بدرستی ترجمه این شعر هستند
علت عاشق ز علتها جداست
عشق اصطرلاب اسرار خداست
عاشقی گر زین سر و گر زان سرست
عاقبت ما را بدان سر رهبرست
هرچه گویم عشق را شرح و بیان
چون به عشق آیم خجل باشم از آن
گرچه تفسیر زبان روشنگرست
لیک عشق بی‌زبان روشنترست
چون قلم اندر نوشتن می‌شتافت
چون به عشق آمد قلم بر خود شکافت
عقل در شرحش چو خر در گل بخفت
شرح عشق و عاشقی هم عشق گفت